Het album start met de titeltrack In Gold We Trust, waarin de band in hun originele vijfmansbezetting te horen is met zang, gitaar, banjo, trompet, contrabas en drum. Met catchy gangvocals, goede energie en een dosis maatschappijkritiek heeft de band een punkachtige anthem in huis.

Vervolgens stomen we door naar Jake-Walk Shuffle; een jump blues/swing in de stijl van Louis Jordan, waarin trombone en de baritonsaxofoon de rockabillygitaar ondersteunen. Jake-walk verwijst naar de aandoening die je tijdens de drooglegging opliep van iets teveel alcoholische middeltjes bij de apotheek.

Keep Diggin’ werpt je tekstueel terug naar de California goldrush, en ondersteunt dat thema met ouderwetse banjo en viool. Tegelijk is het een aanklacht tegen het pompen van gas in Groningen en olie wereldwijd. Een hoofdrol voor Heta Salkolahti op viool (Town of Saints).

De warme late night jazz ballad Bed and the Bottle Blues doet denken aan het vroege werk van Tom Waits. Een minimalistische bandsetting met alle ruimte voor de zang van Gijs de Groot. Ondersteund door Koen Schouten (Hans Dulfer, Michelle David, Caro Emerald), die zijn tenorsaxofoon niet alleen laat zuchten, maar ook flink laat krijsen.

Met Morning Hour verkent Them Dirty Dimes het gebied van de motown en soul, en brullen ze liefdesverdriet zo vrolijk mogelijk weg. Met een Wurlitzer en baritonsaxofoon zetten ze een kort en krachtige single neer met een goede uitsmijter.

The Day I Met Capone is het (waargebeurde?) verhaal van de legendarische pianist Fats Waller, die vermoedelijk is gekidnapt door Al Capone en drie dagen achter elkaar (!) moest spelen op zijn verjaardagsfeest. Verteld vanuit het perspectief en in de stijl van Waller zelf maakt de band gebruik van zijn handelsmerken: zwarte humor, vraag-en-antwoord-grapjes en swingende piano. Harmen Ridderbos (Electropoëzie, Town of Saints) verzorgt de pianopartij die niet mocht ontbreken.